1.) რამდენი ამერიკელი პატიმარი უჩივის მათ ტყვეობაში მყოფი სასჯელაღსრულების სისტემის წინააღმდეგ?

ყოველი 1000 პატიმრიდან 27 სახელმწიფო ან ფედერალურ სასამართლოში სარჩელს შეიტანს მათ მიმართ მოპყრობასთან დაკავშირებით.

ინფორმაცია: მიჩიგანის უნივერსიტეტის იურიდიული სკოლა

https://www.law.umich.edu/facultyhome/margoschlanger/Documents/Publications/Inmate_Litigation_Results_National_Survey.pdf

2.) რამდენი ადამიანია ამერიკაში ციხეში?

2025 წელს აშშ-ის პატიმრების რაოდენობა, სავარაუდოდ, თითქმის 2 მილიონ ადამიანს შეადგენს. ეს მაჩვენებელი მოიცავს სახელმწიფო ციხეებში, ფედერალურ ციხეებში, ადგილობრივ ციხეებსა და სხვა სასჯელაღსრულების დაწესებულებებში მყოფ პირებს. ციხის პოლიტიკის ინიციატივის ანგარიში „მასობრივი პატიმრობა: მთელი ღვეზელი 2025“ ამ პატიმრობაში მყოფი მოსახლეობის ყველაზე ყოვლისმომცველ ხედვას გვთავაზობს. აშშ-ში პატიმრობის მაჩვენებელი მსოფლიოში ერთ-ერთი ყველაზე მაღალია, 100 000 მოსახლეზე 583 ადამიანი იმყოფება ციხეში.

https://www.prisonpolicy.org/reports/pie2025.html#:~:text=Together%2C%20these%20systems%20hold%20nearly,centers%2C%20state%20psychiatric%20hospitals%2C%20and

3.) მაშ, რამდენი ამერიკელი პატიმრები შეიტანენ სარჩელს ყოველწლიურად მათ მიმართ მოპყრობასთან დაკავშირებით?

ორი მილიონი გაყოფილი ათასზე უდრის ორ ათასს

ორი ათასჯერ ოცდაშვიდი უდრის 54,000-ს

ასე რომ, ყოველწლიურად დაახლოებით 54 000 ამერიკელი პატიმარი სარჩელს შეიტანს შტატის ან ფედერალურ სასამართლოში მათ მიმართ მოპყრობასთან დაკავშირებით.

4.) ამერიკაში ყველა პატიმარი, ვისაც ძალადობა დაემართა, სარჩელს შეიტანს?

თუ ჩემი წიგნი წაგიკითხავთ, იცით, რომ ციხის სისტემამ ზუსტად იცის, რა უნდა გააკეთოს, რომ შეზღუდოს პატიმრის სარჩელის შეტანის შესაძლებლობა. მათ მთლიანად შემაჩერეს მე მათ წინააღმდეგ სარჩელის შეტანის შესაძლებლობა. თუ გავითვალისწინებთ იმ პატიმრების რაოდენობას, რომლებიც ძალადობის მსხვერპლნი არიან და რომლებიც სარჩელს არ შეაქვთ, ამერიკულ ციხეებში ძალადობის მსხვერპლი ამერიკელი პატიმრების რეალური რაოდენობა გაცილებით მეტია, ვიდრე 54 000 - გაცილებით მეტი. სარჩელების რაოდენობა შემოიფარგლება არა მხოლოდ ციხის სისტემის მზაკვრული, ფარული ქმედებებით, არამედ პატიმრის სარჩელის შეტანის უნარითაც. ზოგიერთი პატიმარი არ შეაქვს სარჩელი ძალადობის შესახებ, რადგან არ სურს, რომ სუსტად ან „მატყუარად“ აღიქვან. სხვა პატიმრებმა უბრალოდ არ იციან, როგორ შეიტანონ სარჩელი და არავინ ჰყავთ დამხმარე. მათი უცოდინრობა აჩერებს მათ. კიდევ ერთი უკიდურესად დიდი ჯგუფი, რომელიც არასდროს შეაქვს სარჩელი, არის გონებრივად შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე პირები. მათ უბრალოდ არ აქვთ გონებრივი უნარი, გაიგონ, რა ხდება მათ თავს, რომ აღარაფერი ვთქვათ იმაზე, თუ რა უნდა გააკეთონ ამის შესახებ. როდესაც ციხეში ვიყავი, აღმოვაჩინე, რომ ფსიქიკური პრობლემების მქონე პატიმრებს ციხის ზედამხედველები ყველაზე მეტად ძალადობდნენ. მცველებს არ ეშინოდათ „ფსიქიკური ჯანმრთელობის“ მქონე პატიმრების და გამუდმებით შეურაცხყოფდნენ მათ. ავადმყოფურია, მაგრამ სიმართლე.

5.) იტყუებიან თუ არა პატიმრები ძალადობის შესახებ?

თოთხმეტი წელზე მეტი ხნის განმავლობაში ვიყავი ციხეში და აღმოვაჩინე, რომ ციხის თანამშრომლების მხრიდან შენზე ძალადობის შესახებ თქმის თქმა სხვა პატიმრებისთვის მიუღებელია. ეს მომჩივან პატიმარს სუსტ იერს აძლევს და ხშირად ამ პატიმარს „მატყუარას“ იარლიყს აკისრებს სამართლებრივი სისტემის გამოყენების გამო. პატიმრებს შორის ზოგადი მენტალიტეტი ასეთია: ფიზიკურად უნდა გაუსწორდე ნებისმიერ მცველს, რომელიც შენს ზიანს მოგაყენებს. ფიზიკური აგრესიის სახით შურისძიება პატიმრების აღფრთოვანებას იწვევს, ხოლო სასამართლო პროცესები მიუღებელია. ამრიგად, მიუხედავად იმისა, რომ ზოგიერთი პატიმარი შეიძლება იტყუებოდეს ძალადობის შესახებ, დიდი უმრავლესობა ამას არ აკეთებს. ისინი რისკავენ ფიზიკურ ძალადობას როგორც ციხის თანამშრომლების, ასევე სხვა პატიმრების მხრიდან, თუ საკუთარ ისტორიებს გაავრცელებენ. ტყუილი იშვიათია.

6.) აქვს თუ არა ამერიკას კანონები, რომლებიც პატიმრებს ციხის პერსონალის მიერ მათ მიმართ ძალადობის შესახებ სარჩელის შეტანისგან იცავს?

დიახ, გარკვეული კანონები იცავს სასჯელაღსრულების სისტემას სარჩელებისგან, რაც ართულებს პატიმრებისთვის კონსტიტუციური დარღვევების ან ციხის პირობების გამო სარჩელის შეტანას. ციხის სასამართლო დავების რეფორმის შესახებ კანონი (PLRA) ასეთი კანონმდებლობის მთავარი მაგალითია. ის ავალდებულებს პატიმრებს, ამოწურონ ყველა ადმინისტრაციული საშუალება ციხის პირობებთან დაკავშირებული სარჩელის შეტანამდე. ხშირად პატიმრები იზოლაციაში იმყოფებიან ფოსტის ან ადმინისტრაციულ საშუალებებზე წვდომის გარეშე, რასაც „საჩივრს“ უწოდებენ, ამიტომ მათ არ შეუძლიათ სარჩელის შეტანა. ჩემს წიგნში ავხსნი, თუ როგორ გაკეთდა ეს. ციხის სისტემამ იცის, რომ თუ ვერ შეაქვთ საჩივარი, ვერასდროს შეაქვთ სარჩელი, ამიტომ ისინი იყენებენ ეშმაკურ, ფარულ ტაქტიკას, როგორიცაა პატიმრის დაკავება სარჩელის პროცესის პირველი ეტაპის თავიდან ასაცილებლად. დაკავება არის ის, როდესაც პატიმარი მოთავსებულია იზოლატორში და მცველებს ეუბნებიან, რომ არ მისცენ პატიმარს საჩივრის შესატანი ფორმები და ნებისმიერი წერილობითი საჩივარი ნაგავში გადააგდონ, ნაცვლად იმისა, რომ წარადგინონ. ეს გამიკეთეს ჩრდილოეთ კაროლინას შტატის ქალაქ როლის ცენტრალურ ციხეში, რათა დარწმუნებულიყავი, რომ ვერასდროს შევძლებდი სარჩელის შეტანას იქ განცდილი ძალადობის შესახებ.

არსებობს სხვა ფედერალური კანონები, რომლებიც პატიმრებს უკრძალავს მათ მიმართ მოპყრობასთან დაკავშირებით სარჩელის შეტანას. ფედერალური მოსამართლე კითხულობს პატიმრის თითოეულ საჩივარს და უფლებამოსილია, უარი თქვას მასზე მტკიცებულებების მოსმენის გარეშე, თუ იგი სარჩელს „ფანტასტიკურ“ ან „ბოდვით“ მიიჩნევს. ეს კანონი ციხის თანამშრომლებს საშუალებას აძლევს, ძალადობის მსხვერპლი გახდნენ უბრალოდ ისეთი რამის კეთებით, რაც ადვილად „ფანტასტიკურ“ ცნებად ითვლება, მაგალითად, პატიმრის ცემისთვის ლითონის ძელის გამოყენებით . ეს ციხის ძალადობის კიდევ ერთი ხარვეზია. სანამ ციხის სისტემა რაიმე „სიგიჟეს“ ჩაიდენს, მათ ბრალდება არ წაუყენებენ. ჩემს წიგნში განვიხილავ, თუ როგორ დამემართა ეს.