1.) چند زندانی آمریکایی علیه سیستم زندان که آنها را اسیر نگه داشته است، دادخواهی می کنند؟

از هر 1000 زندانی 27 نفر در مورد رفتار خود دادخواستی ایالتی یا فدرال ارائه می دهند.

اطلاعات از: دانشکده حقوق دانشگاه میشیگان

https://www.law.umich.edu/facultyhome/margoschlanger/Documents/Publications/Inmate_Litigation_Results_National_Survey.pdf

2.) چند نفر در زندان در امریکا هستند؟

در سال ۲۰۲۵، جمعیت زندان های ایالات متحده نزدیک به ۲ میلیون نفر تخمین زده می شود. این رقم شامل افرادی است که در زندان های ایالتی، زندان های فدرال، زندان های محلی و دیگر امکانات اصلاحی زندانی هستند. گزارش "حبس دسته جمعی: پای کل 2025" ابتکار عمل زندان جامع ترین دیدگاه را در مورد این جمعیت زندانی فراهم می کند. میزان حبس در ایالات متحده یکی از بالاترین در جهان است، با 583 نفر در هر 100،000 در حال قفل شده است.

https://www.prisonpolicy.org/reports/pie2025.html#:~:text=Together%2C%20these%20systems%20hold%20nearly,centers%2C%20state%20psychiatric%20hospitals%2C%20and

3.) پس، تعداد زندانیان آمریکایی که هر سال در مورد رفتارشان دادخواهی می کنند چیست؟

دو میلیون تقسیم بر یک هزار برابر دو هزار

دو هزار بار بیست و هفت برابر با 54000

بنابراین، حدود 54000 زندانی آمریکایی هر سال در دادگاه ایالتی یا فدرال در مورد رفتار خود دادخواهی می کنند.

4.) آیا همه زندانیان مورد آزار قرار گرفته در امریکا طرح دعوی در دادگاه؟

اگر کتاب من را خوانده ای، می دانید که سیستم زندان دقیقا می داند که برای محدود کردن توانایی زندانی برای طرح دعوی در دادگاه چه باید کرد. آنها کاملاً توانایی من را برای شکایت از آنها متوقف کردند. اگر میزان زندانیانی را که مورد آزار قرار گرفته اند و دادخواهی نمی کنند در نظر بگیریم، تعداد واقعی زندانیان آمریکایی که در زندان های آمریکا مورد آزار قرار گرفته اند بسیار بیشتر از 54000 نفر است - بسیار بیشتر. میزان دادخواهی نه تنها با اقدامات زیرک و دست کم گرفته شده توسط سیستم زندان محدود می شود، بلکه با توانایی زندانی برای طرح دعوی در دادگاه نیز محدود می شود. برخی از زندانیان در مورد سوء استفاده خود دادخواستی را طرح نمی کنند زیرا نمی خواهند به عنوان ضعیف یا یک "مار" دیده شوند. زندانیان دیگر به سادگی نمی دانند که چگونه به طرح دعوی در دادگاه و هیچ کس به آنها کمک کند. جهل آنها را متوقف می کند. یکی دیگر از گروه بسیار بزرگ است که هرگز پرونده های دعوی معلول ذهنی هستند. آنها به سادگی توانایی ذهنی برای درک آنچه اتفاق می افتد به آنها را ندارد, چه رسد به آنچه در مورد آن انجام دهد. وقتی در زندان بودم، متوجه شدم که زندانیانی که مشکل روانی دارند، بیشترین آزار را از سوی نگهبانان می بینند. نگهبانان هیچ ترسی از زندانیان "سلامت روانی" نداشتند و به طور مداوم از آنها سوء استفاده می کردند. مریض اما درست

5.) آیا زندانیان در مورد سوء استفاده دروغ می گویند؟

من بیش از چهارده سال در زندان بودم و متوجه شدم که گفتن اینکه شما توسط کارکنان زندان مورد آزار قرار گرفته ام توسط زندانیان دیگر مورد آزار قرار گرفته است. این باعث می شود زندانی شکایت ضعیف به نظر می رسد و اغلب باعث می شود که زندانی به عنوان یک "دزد" برای استفاده از سیستم حقوقی برچسب. ذهنیت عمومی در میان زندانیان این است که شما باید به هر نگهبانی که به شما آسیب می رسد حمله فیزیکی کنید. تلافی در قالب تجاوز فیزیکی توسط زندانیان تحسین می شود، در حالی که دادخواهی ها بر سر آن ها بی احترامی می شود. بنابراین، در حالی که برخی از زندانیان ممکن است در مورد سوء استفاده دروغ، اکثریت قریب به اتفاق نمی کنند. آنها با پیش آمدن داستان هایشان، هم از سوی کارمندان زندان و هم از سوی دیگر زندانیان، خشونت فیزیکی را به خطر می بینند. هي، هي.

6.) آیا آمریکا قوانین مهندسی شده برای جلوگیری از زندانیان از پر کردن دادخواهی در مورد سوء استفاده خود را توسط کارکنان زندان؟

بله، قوانین خاصی از سیستم زندان در برابر دادخواهی ها محافظت می کنند و شکایت زندانیان از نقض قانون اساسی یا شرایط زندان را دشوارتر می کنند. قانون اصلاح دادخواهی زندان (PLRA) نمونه اصلی چنین قانونی است. این حکم که زندانیان خسته تمام راه های اداری قبل از طرح دعوی در دادگاه مربوط به شرایط زندان. اغلب زندانیان بدون پست و یا دسترسی به راه حل های اداری که "شکایت" نامیده می شوند، در انزل نگهداری می شوند، بنابراین نمی توانند دادخواهی کنند. من توضیح می دهم که چگونه این کار در کتاب من با من انجام شد. سیستم زندان می داند اگر شما می توانید شکایت فایل نیست ، شما هرگز نمی توانید طرح دعوی در دادگاه ، به طوری که آنها استفاده از مخفیانه ، تاکتیک های دست کم مانند قرار دادن یک زندانی در مهار برای جلوگیری از اولین گام در روند طرح دعوی در دادگاه. مهار زمانی است که زندانی در سلول انزل قرار داده می شود و به نگهبانان گفته می شود که فرم ها را به زندانی ندهند تا شکایت را ثبت کند و به جای ارائه شکایت کتبی، هر گونه شکایت کتبی را در زباله ها بیندازد. این کار در زندان مرکزی در رالی کارولینای شمالی برای من انجام شد تا اطمینان حاصل شود که من هرگز نمی توانم در مورد سوء استفاده ای که در آنجا متحمل شده ام شکایت کنم.

قوانین فدرال دیگری نیز وجود دارد که مانع از پیگیری دادخواهی زندانیان در مورد رفتار آنها می شود. قاضی انفرادی فدرال هر شکایت زندانیان را می خواند و قدرت رد آن را بدون شنیدن شواهد در صورتی که او / او تلقی دعوی در دادگاه به 'فوق العاده' یا 'توهم'. این قانون به کارکنان زندان اجازه می دهد تا به سادگی با انجام کاری که به راحتی "فوق العاده" تلقی می شود، مانند استفاده از یک قطب فلزی برای ضرب و شتم یک زندانی، از زندانیان سوء استفاده کنند. این راه گریز دیگری برای سوء استفاده از زندان است. تا زمانی که سیستم زندان کاری "دیوانه" انجام دهد، نمی توان آنها را متهم کرد. من در مورد چگونگی این اتفاق برای من در کتاب من بحث می کنم.