1.) Πόσοι Αμερικανοί κρατούμενοι υποβάλλουν αγωγές εναντίον του σωφρονιστικού συστήματος που τους κρατά αιχμαλώτους;

27 στους 1.000 κρατούμενους υποβάλλουν πολιτειακή ή ομοσπονδιακή αγωγή σχετικά με τη μεταχείρισή τους.

Πληροφορίες από: Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου του Michigan

https://www.law.umich.edu/facultyhome/margoschlanger/Documents/Publications/Inmate_Litigation_Results_National_Survey.pdf

2.) Πόσοι άνθρωποι βρίσκονται στη φυλακή στην Αμερική;

Το 2025, ο πληθυσμός των φυλακών των ΗΠΑ εκτιμάται ότι θα είναι σχεδόν 2 εκατομμύρια άνθρωποι. Ο αριθμός αυτός περιλαμβάνει άτομα φυλακισμένα σε κρατικές φυλακές, ομοσπονδιακές φυλακές, τοπικές φυλακές και άλλες σωφρονιστικές εγκαταστάσεις. Η έκθεση «Mass Incarceration: The Whole Pie 2025» της Πρωτοβουλίας Σωφρονιστικής Πολιτικής παρέχει την πιο ολοκληρωμένη εικόνα αυτού του έγκλειστου πληθυσμού. Το ποσοστό φυλάκισης στις ΗΠΑ είναι ένα από τα υψηλότερα στον κόσμο, με 583 άτομα ανά 100.000 να φυλακίζονται.

https://www.prisonpolicy.org/reports/pie2025.html#:~:text=Together%2C%20these%20systems%20hold%20nearly,centers%2C%20state%20psychiatric%20hospitals%2C%20and

3.) Λοιπόν, ποιος είναι ο αριθμός των Αμερικανών κρατουμένων που υποβάλλουν αγωγές για τη μεταχείρισή τους κάθε χρόνο;

Δύο εκατομμύρια διαιρούμενα με χίλια ισούνται με δύο χιλιάδες

Δύο χιλιάδες επί είκοσι επτά ισοδυναμούν με 54.000

Έτσι, περίπου 54.000 Αμερικανοί κρατούμενοι υποβάλλουν αγωγές σε πολιτειακό ή ομοσπονδιακό δικαστήριο σχετικά με τη μεταχείρισή τους κάθε χρόνο.

4.) Όλοι οι κρατούμενοι που κακοποιούνται στην Αμερική υποβάλλουν μηνύσεις;

Αν έχετε διαβάσει το βιβλίο μου, γνωρίζετε ότι το σωφρονιστικό σύστημα ξέρει ακριβώς τι πρέπει να κάνει για να περιορίσει την ικανότητα ενός κρατουμένου να υποβάλει μήνυση. Σταμάτησαν εντελώς την ικανότητά μου να τους μηνύσω. Αν λάβουμε υπόψη τον αριθμό των κακοποιημένων κρατουμένων που δεν υποβάλλουν μήνυση, ο πραγματικός αριθμός των Αμερικανών κρατουμένων που κακοποιούνται στις αμερικανικές φυλακές είναι πολύ υψηλότερος από τους 54.000 - πολύ υψηλότερος. Ο αριθμός των αγωγών δεν περιορίζεται μόνο από ύπουλες, ύπουλες ενέργειες του σωφρονιστικού συστήματος, αλλά και από την ικανότητα του κρατούμενου να υποβάλει μήνυση. Μερικοί κρατούμενοι δεν υποβάλλουν μήνυση για την κακοποίησή τους, επειδή δεν θέλουν να θεωρηθούν αδύναμοι ή «ρουφιάνοι». Άλλοι κρατούμενοι απλά δεν ξέρουν πώς να υποβάλουν μήνυση και δεν έχουν κανέναν να τους βοηθήσει. Η άγνοιά τους τους σταματά. Μια άλλη εξαιρετικά μεγάλη ομάδα που δεν καταθέτει ποτέ αγωγές είναι οι διανοητικά ανάπηροι. Απλά δεν έχουν τη διανοητική ικανότητα να καταλάβουν τι τους συμβαίνει, πόσο μάλλον τι να κάνουν γι 'αυτό. Όταν ήμουν στη φυλακή, διαπίστωσα ότι οι κρατούμενοι με ψυχικά προβλήματα ήταν οι πιο κακοποιημένοι από τους φρουρούς. Οι φύλακες δεν φοβόντουσαν τους κρατούμενους της «Ψυχικής Υγείας» και τους κακοποιούσαν συνεχώς. Άρρωστος αλλά αληθινός.

5.) Λένε ψέματα οι κρατούμενοι ότι κακοποιούνται;

Ήμουν στη φυλακή για πάνω από δεκατέσσερα χρόνια και διαπίστωσα ότι το να πεις ότι κακοποιήθηκες από το προσωπικό της φυλακής αποδοκιμάζεται από άλλους κρατούμενους. Κάνει τον παραπονούμενο κρατούμενο να φαίνεται αδύναμος και συχνά προκαλεί τον χαρακτηρισμό του ως «ρουφιάνο» για τη χρήση του νομικού συστήματος. Η γενική νοοτροπία μεταξύ των κρατουμένων είναι ότι πρέπει να επιτεθείτε σωματικά σε οποιονδήποτε φρουρό που σας βλάπτει. Τα αντίποινα με τη μορφή σωματικής επιθετικότητας θαυμάζονται από τους κρατούμενους, ενώ οι αγωγές αποδοκιμάζονται. Έτσι, ενώ ορισμένοι κρατούμενοι μπορεί να λένε ψέματα για την κακοποίηση, η συντριπτική πλειοψηφία δεν το κάνει. Διακινδυνεύουν τη σωματική βία τόσο από το προσωπικό των φυλακών όσο και από άλλους κρατούμενους παρουσιάζοντας τις ιστορίες τους. Το ψέμα είναι σπάνιο.

6.) Η Αμερική έχει νόμους σχεδιασμένους για να σταματήσουν τους κρατούμενους από την υποβολή μηνύσεων για την κακοποίησή τους από το προσωπικό των φυλακών;

Ναι, ορισμένοι νόμοι προστατεύουν το σωφρονιστικό σύστημα από αγωγές, καθιστώντας πιο δύσκολο για τους κρατούμενους να μηνύσουν για συνταγματικές παραβιάσεις ή συνθήκες φυλάκισης. Ο νόμος περί μεταρρύθμισης των δικαστικών διαφορών στις φυλακές (PLRA) αποτελεί πρωταρχικό παράδειγμα τέτοιας νομοθεσίας. Ορίζει ότι οι κρατούμενοι εξαντλούν όλα τα διοικητικά ένδικα μέσα πριν υποβάλουν αγωγές σχετικά με τις συνθήκες φυλάκισης. Συχνά οι κρατούμενοι κρατούνται σε απομόνωση χωρίς αλληλογραφία ή πρόσβαση σε διοικητικά ένδικα μέσα, που ονομάζεται «παράπονο», οπότε δεν μπορούν να υποβάλουν αγωγές. Εξηγώ πώς μου έγινε αυτό στο βιβλίο μου. Το σωφρονιστικό σύστημα γνωρίζει ότι αν δεν μπορείτε να υποβάλετε παράπονα, δεν μπορείτε ποτέ να υποβάλετε μήνυση, οπότε χρησιμοποιούν ύπουλες, ύπουλες τακτικές όπως η τοποθέτηση ενός κρατουμένου σε περιορισμό για να αποτρέψουν το πρώτο βήμα στη διαδικασία αγωγής. Περιορισμός είναι όταν ένας κρατούμενος τοποθετείται σε ένα κελί απομόνωσης και οι φρουροί καλούνται να μην δώσουν στον κρατούμενο τα έντυπα για να υποβάλει το παράπονο και να πετάξει τυχόν γραπτές καταγγελίες στα σκουπίδια αντί να τις υποβάλει. Αυτό μου έγινε στην Κεντρική Φυλακή στο Raleigh της Βόρειας Καρολίνας για να διασφαλίσω ότι δεν θα μπορούσα ποτέ να υποβάλω μήνυση για την κακοποίηση που υπέφερα εκεί.

Υπάρχουν και άλλοι ομοσπονδιακοί νόμοι που εμποδίζουν τους κρατούμενους να ασκήσουν αγωγές σχετικά με τη μεταχείρισή τους. Ένας μοναχικός ομοσπονδιακός δικαστής διαβάζει κάθε καταγγελία κρατουμένου και έχει την εξουσία να την απορρίψει χωρίς να ακούσει αποδεικτικά στοιχεία, εάν κρίνει ότι η αγωγή είναι «φανταστική» ή «παραληρηματική». Αυτός ο νόμος επιτρέπει στο προσωπικό των φυλακών να κακοποιεί κρατούμενους κάνοντας απλώς κάτι που εύκολα θεωρείται «φανταστικό», όπως η χρήση ενός μεταλλικού στύλου για να χτυπήσει έναν κρατούμενο. Αυτό είναι άλλο ένα παραθυράκι για την κατάχρηση των φυλακών. Όσο το σωφρονιστικό σύστημα κάνει κάτι «τρελό», δεν μπορεί να κατηγορηθεί. Συζητώ πώς μου συνέβη αυτό στο βιβλίο μου.