די געשיכטע פון דזשאַני מאַרלאָווע ס פערצן יאָר אין טורמע פֿאַר מילה זיין זון

צוויי וועכטער זענען אריין אין מיין צעל בשעת א דריטער האט געווארט ביים טיר. דער ערשטער וועכטער האט מיך צוריקגעשטופט ווען דער צווייטער וועכטער איז אריין אין צעל שלעפּנדיק א גאַנץ הויכן, מאָגערן זעג-פערד. מיין געדאַנק האט זיך געלאָפן. וואָס קען דאָס מעגלעך זיין? איך בין געווען שרעקלעך און צומישט. איך האב זיך דערמאָנט די פילע מאָל וואָס די וועכטער האבן מיך געשלאָגן מיט זייערע פויסטן, שיך און שטעקן. דער ערשטער וועכטער האט מיך צוריקגעשטופט צו מיין בעט. דער זעג-פערד איז געשטופט געוואָרן פאר מיר. עס איז נישט געווען וואו צו לויפן און קיין וועג צו אנטלויפן! מיין הארץ האט געקלאַפּט ווילד! דער ערשטער וועכטער האט מיך געכאפט הינטער מיין קאָפּ און מיך געשלעפּט פאָרויס, אַראָפּגעשטופּט אויף דעם זעג-פערד. מורא האט זיך געטראָפן! וועלן זיי מיך פאַרגוואַלדיקן? דער דריטער וועכטער האט געוואָרפן עטלעכע קייטן צום צווייטן וועכטער. די צוויי וועכטער האבן געלייגט א סעט האַנט-קייטלעך אויף מיין האַנטגעלענק און דאַן פארבונדן די קייטן צו מיין קנעכלען און זיי אַרומגעוויקלט די האַנט-קייטלעך, אַזוי בין איך געבונדן געוואָרן הענט און פֿיס געבויגן איבערן זעג-פערד. איך האב אָנגעהויבן דאַוונען צו גאָט פֿאַר רחמנות. איך האב געוואוסט אז איך גיי באַלד פאַרגוואַלדיקט ווערן. איך האב זיך געמאַכט אומרעכט.