Søgan um fjúrtan ára fongsul hjá Johnny Marlowe fyri at umskera son sín.

Tveir vaktir fóru inn í klivan hjá mær, meðan ein triðji bíðaði við hurðina. Fyrsti vakturin skumpaði meg aftureftir, tá annar vaktarmaðurin kom inn í klivan og dró ein rættiliga høgan, klænan saghest. Mínir tankar fóru at renna. Hvat kann hetta vera? Eg var ræðslusligin og ørkymlaður. Eg mintist tær mongu ferðirnar, vaktirnar høvdu sligið meg við nevum, stivlum og kylvum. Fyrsti vaktarmaðurin skumpaði meg aftur móti koyggjuni. Saghesturin var skumpaður framman fyri meg. Tað var ongastaðni hjá mær at renna og eingin møguleiki at flýggja! Hjartað í mær bankaði ógvusliga! Fyrsti vaktarmaðurin tók meg aftur um høvdið og hálaði meg frameftir og skumpaði meg niður á saghestin. Ótti rakti! Fóru tey at voldtaka meg? Triðji vaktin kastaði nakrar leinkjur til annan vaktina. Teir báðir vaktirnar løgdu eitt sett av handjørnum á skøvningar mínar, bundu síðani leinkurnar saman við øklar mínar og ballaðu teir um handjørnini, so eg var bundin á hond og fót boygdur yvir saghestin. Eg byrjaði at biðja til Guð um náði. Eg visti, at eg var um at verða voldtikin. Eg fór skeivur…