পুত্ৰৰ চুন্নত কৰাৰ অপৰাধত জনী মাৰ্লোৱে চৈধ্য বছৰীয়া কাৰাদণ্ডৰ কাহিনী।

দুৱাৰৰ কাষত তৃতীয়জন ৰৈ থকাৰ সময়তে দুজন চকীদাৰে মোৰ কোঠাটোত ভৰি দিলে। প্ৰথম গাৰ্ডে মোক পিছলৈ ঠেলি দিলে যেতিয়া দ্বিতীয়জন গাৰ্ডে যথেষ্ট ওখ, ক্ষীণ কটাৰী ঘোঁৰা এটা টানি কোঠাটোত প্ৰৱেশ কৰিলে। মোৰ মনটোৱে দৌৰি গ’ল। এইটো সম্ভৱতঃ কি হ’ব পাৰে? মই আতংকিত আৰু বিভ্ৰান্ত হৈ পৰিলোঁ। মনত পৰিল, চকীদাৰসকলে মোক মুঠি, বুট আৰু লাঠিৰে অসংখ্যবাৰ মাৰিছিল। প্ৰথম গাৰ্ডে মোক মোৰ বাংকৰ ওপৰত পিছলৈ ঠেলি দিলে। কটাৰী ঘোঁৰাটো মোৰ সন্মুখত ঠেলি দিয়া হ’ল। মোৰ দৌৰাৰ ক’তো নাছিল আৰু পলাবলৈও কোনো উপায় নাছিল! মোৰ হৃদয়খন হিংস্ৰভাৱে হুলস্থুল কৰি উঠিল! প্ৰথম প্ৰহৰীয়ে মোক মূৰৰ পিছফালে ধৰি আগলৈ টানি লৈ গ’ল, মোক তললৈ ঠেলি দিলে কটাৰীৰ ঘোঁৰাটোৰ ওপৰত। ভয়ে আঘাত কৰিলে! মোক ধৰ্ষণ কৰিবলৈ ওলাইছিল নেকি? তৃতীয় চকীদাৰজনে দ্বিতীয় চকীদাৰজনক কিছু শিকলি দলিয়াই দিলে। গাৰ্ড দুজনে মোৰ হাতৰ কব্জিত হেণ্ডকাফৰ চেট এটা লগাই দিলে তাৰ পিছত হেণ্ডকাফৰ চাৰিওফালে মেৰিয়াই মোৰ গোৰোহাত বেণ্ডেজবোৰ সংযোগ কৰিলে যাতে মই হাত আৰু ভৰি কটাৰী ঘোঁৰাটোৰ ওপৰত বেঁকা হৈ বান্ধি থোৱা আছিলো। ভগৱানৰ ওচৰত দয়া বিচাৰি প্ৰাৰ্থনা কৰিবলৈ ধৰিলোঁ। মই জানিছিলোঁ যে মোক ধৰ্ষণ হ’বলৈ ওলাইছে। মোৰ ভুল হৈছিল।...